zondag 17 augustus 2014

RETROSEXUALITEIT

EVA is een zondagskind



Mijn ouders doopten mij Eveline, Viola, Annemarie (EVA). Ik groeide op in een dorpje aan de Belgische grens. Daar woonde ik met mijn papa en mama en zusje naast de boerderij van mijn opa en oma. Daar werden kalfjes geboren, daar werden hutten gebouwd en daar aten we kruisbessen en frambozen zo van de struik. Kleine meisjes worden groot. Geen kapotte knietjes meer maar gelakte nageltjes en mooie jurkjes. Ik ga kunstgeschiedenis studeren in Amsterdam en vindt daar de ene mooie jurk na de andere. Zo ontwikkel ik een liefde voor textiel, mode maar ook ander moois van vroeger.


 
Ik ga op naailes en verzamel ondertussen van alles op het gebied van mode en handwerken. Kasten vol stof, band, lint, knoopjes, boeken en oude jurken staan er in huis. Zoveel dat ik die in mijn leven niet meer zal verslijten. Daarom besluit ik op een goede dag mijn liefde voor de jaren stillekes met anderen te delen. Wat ik tegenkom en te mooi vind om te laten liggen wordt geadopteerd en een beter leven beloofd. Een leven op de voorgrond voor spulletjes die bij de meeste mensen naar de achtergrond verhuizen. Mijn onomwonden hang naar het verleden wordt door mijn vrienden ook wel omschreven als retrosexualiteit. En dat is waar het bij Eva’s Appels om draait!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten